از همه چیز دلم گرفته . از همه کس از همه جا. دل که نمانده از دلخانه دارد بیرون می زند. گلویم قلمبه شده از حرفهای نزده .بیائید با هم روراست باشیم. روراستی چیز خوبی است . اطلاعات و داده درست به آدم می دهد. آنوقت تکلیفت با خودت و دیگران روشن میشود. ولی وای از دروغ و ریا و تزویر.

آدم نمیداند آنچه دارد در اطرافش می گذرد راست و حسینی حقیقت است یا مجاز.وقتی تکلیفت با خودت روشن نیست آنوقت است که از همه چیز و همه کس و همه جا دلت می گیرد.این شد یک دلیل .دلیل دیگر این است که از شما دوستان خیلی حالم گرفته یک چیزی یک مطلبی یک کامنتی  مردی یا زنده ای ! هیچی.بگذار بگذرد.

من از زندگی تو هوات خسته ام

ازت خسته مو باز دل بسته ام

نگو ما کجائیم که شب بین ماست

خودم هم نمی دونم اینجا کجاست

بیا با هوای دلم سر نکن

بهت راست می گم تو باور نکن

از این فاصله سهم مو کم نکن

بهت خیره می شم نگاهم نکن

درست لحظه ای که ازت می برم

تحمل ندارم شکست می خورم

اگه پای من جاده رو برنگشت

فراموش کن بین ما چی گذشت

نوشته شده در یکشنبه 91/11/15ساعت 3:13 عصر توسط امید احمدنژاد نظرات ( ) | |